Vertrek dag Vrijdag 14 April. Onderweg naar Schiphol Gerwin, Saskia en Arno getroffen in de trein. Gezellig! Eenmaal aangekomen en na kennis gemaakt te hebben met de overige lopers en begeleiding, konden we vlotjes door de douane en hadden we lekker wat tijd voor een relaxed bakkie koffie.
Heenreis
De vlucht ging best snel voorbij, met zelfs enkele hazenslaapjes. Zo’n 7 uurtjes vliegen en 6 uur terug in de tijd, kwamen we lekker vroeg aan in ons Hotel in Cambridge. Na het inchecken gelijk door naar de Expo om daar de startbewijzen voor de 5K (Zaterdag) en de marathon (Maandag) op te halen en te checken of de QR-code voor het verkrijgen van de Six star medaille op mijn BIB staat.
Boston zal namelijk mijn laatste van de grote ZES zijn. Alles was in orde en superfijn dat we al op Vrijdag naar de Expo zijn gegaan. Het was namelijk niet (heel) druk. Super Nice. Na wat mooie Boston marathon gear te hebben gekocht (Jasje, petje, mok) zijn we met een groepje lopers pasta gaan eten. Alvast stapelen, haha.
Het speciale Boston gevoel waar menig marathonloper het over heeft, had ik tot dan toe zeker niet. Voor mij was alles nog hetzelfde als alle andere marathons waar ik heb mogen starten. Ik was ook moe waarbij ik niet wist of het mentale of fysieke moeheid was. Ik had zelfs een wat lichte twijfel voor Maandag, iets wat ik meestal niet heb. Leg ik mezelf dan toch iets te veel druk op? Ik roep namelijk heel stoer dat finishen het doel is, stiekem leg ik mezelf meestal ook een sportief doel op. In Boston wil ik namelijk graag onder de 3:45, zodat ik alle Majors onder deze tijd gefinisht heb. Gewoon een leuk persoonlijk dingetje. Maar wel op een verantwoorde manier, niet over de grens, dat is het me nog nooit waard geweest.
5k (fun)Run
Zaterdagmorgen stond de 5K op het programma. Met vier andere KiKa lopers deden ik mee en gingen we verkleed in het Oranje. Daar waar ik eerst toch enige twijfel had over het “verkleden”, het is immers een zeer serieuze 5k wedstrijd met ruim 10.000 deelnemers, bleek dit al snel een misvatting. Het publiek en vele deelnemers vonden het prachtig dat we op deze manier aan de wedstrijd meededen. Voor ons was het niets meer niets minder dan een opwarmertje voor de Marathon, even de beentjes los maken. Waarom deze niet doen met een beetje Hollandse fun? We werden luidkeels aangemoedigd, gecomplimenteerd over onze outfits, gefotografeerd, gefilmd en zelfs door medelopers op de gevoelige plaat gezet. Een dame die ook meeliep vroeg me of we helemaal vanuit Nederland kwamen voor deze 5K, haha, toen ik vertelde dat we Maandag ook de Marathon gingen lopen, werd snel zichtbaar dat voor deze mevrouw de 5km al een behoorlijke afstand is.
Nadat we Roelof en Daphne onderweg nog tegenkwamen (Daphne liep zelf ook de 5K nog mee, way to go) gingen we gestaag en met veel plezier naar de finish. De vrouwelijk speaker zag ons al de hoek om komen en heeft ons tot over de finish verbaal begeleid. Ze vond het geweldig hoeveel plezier we uitstraalden. Als we na de finish voor elke foto die andere deelnemers van ons wilde maken, wat dollars hadden gevraagd, dan hadden we een aardig extraatje voor KiKa binnen kunnen halen (ja ja, ik zie altijd mogelijkheden). Wat was het leuk, heb echt genoten en de Boston Vibe is inmiddels aanwezig. Op Instagram bleken we zelfs in de reel van de B.A.A.-organisatie voor te komen, tussen alle winnaars en belangrijke mensen, kwam onze finish video voor. We hebben kortom wat indruk gemaakt daar.
Vroeg in de middag nog wat, op een leuke en gezellige manier, geslenterd door Boston. Boston voelt wat “dorps” aan. Zeker in vergelijking met New York, Chicago en Tokyo. Ik houd er wel van, gemoedelijk, spelende kinderen, wat rust. Mooie stad. Je komt overal lopers tegen, met Boston jasjes aan van dit jaar maar ook van andere jaargangen. Ja nu begon ik te begrepen hoe Boston Marathon leeft bij vele lopers. Ik kreeg er energie van en begin zin te krijgen in Maandag. Heel fijn dat we na deze Zaterdag ook nog een dag vrij hebben op de Zondag. Lekker relaxed toewerken naar.
Honkbalwedstrijd Red Sox
Zaterdag later in de middag gingen we met zijn allen naar de Honkbalwedstrijd van de Boston Red Sox vs. de Los Angeles Angels. Ze spelen gewoon iedere dag een wedstrijd, iedere dag! Kunnen de Nederlandse voetbalclubs nog wat van leren, pff. Het was ontzettend leuk eens een Amerikaanse sportwedstrijd mee te maken. Veel onderling respect, ook naar de scheidsrechters, en veel plezier op de tribunes. Het was wel koud, met flink wat tocht in mijn nek. Hiertoe maar een vest als souvenir gekocht, eentje welke ik nu nog met veel plezier draag. De Boston red Sox wonnen uiteindelijk de wedstrijd met 9-7. Fantastisch!
The day before
Zondag stond er een fietstour met gids op het programma. We hadden een fijne relaxte gids die veel wist te vertellen over Boston. De tour duurde 3 uur en hierin bleek hoe makkelijk Boston te doorkruizen is met de fiets en hoe makkelijk je bij de diverse bezienswaardigheden kunt komen.
De middag wat rustig aangedaan met het oog op Maandag. Mijn spullen klaargelegd en een uitje geknapt. Traditioneel de avond afgesloten met een Pasta Diner. Gezellig met de gehele groep meer dan genoeg koolhydraten kunnen stapelen! Normaal slaap ik redelijk goed de avond ervoor. Oké oké, meestal ook wel momentjes van lichte spanning, maar deze keer waren de momentjes er wat meer.
Maandag, race-day en SIX STAR FINISHER
Ruim voor de wekker wakker en ook mijn kamergenoot Jogchum was vroeg wakker. Samen besloten niet naar het ontbijt te gaan, maar enkel koffie te gaan halen en ons eigen ontbijt van wit brood met Jam, pindakaas en banaan te nuttigen.
7.45 uur was het verzamelen in de lobby, om gezamenlijk met de metro naar de bussen te vertrekken. Na onze finish tassen achtergelaten te hebben, volgde de laatste peptalk van Daphne. We kunnen!
Het vervoer vanuit Boston naar Hopkinton is super goed geregeld met vele schoolbussen.
Een stoet van minstens 15 bussen vol met lopers vertrekt, 5 minuten later staan er weer 15 bussen klaar. Super. Het was best koud en tijdens de busrit begon het ook te regenen. Eenmaal aangekomen bij de start, ging het best vlotjes door naar de start. In het startvak kwam ik Angela en JP nog tegen, hartstikke leuk, zij gaan ook op voor de Six Star. In totaal zouden deze dag er ruim 700 nieuwe Six star finishers bijkomen.
Gelukkig was de temperatuur de afgelopen dagen gezakt van 28 naar nu ca 10. Ideaal loopweer, met ook nog wat miezerregen en een enkele bui, hadden we het slechter kunnen treffen. Ik had met Jos afgesproken om samen te gaan lopen, daar we beide hetzelfde doel hebben, sub 3:45 uur. Ik ben wat zwaarder dan Jos, wat inhoudt dat ik sneller naar beneden ga (ik wil niet remmen) en langzamer naar boven, maar we kwamen telkens mooi bij elkaar en liepen goed op schema. We hadden wat marge op de eindtijd, wat ook prima is daar het parcours zeker de 1e helft meer afloopt dat het 2e deel. Ik voelde me goed en had na 25km het idee dat ik zo dadelijk nog wel kon gaan versnellen.
Op 27 km was het KiKa supporterspunt, hier liepen we nog samen naar toe, de aanmoedigingen tot ons genomen en hop richting Heartbreak Hill.
Al snel volgde een pittig lang stuk omhoog waarvan ik dacht dat het de beruchte Hill was. Voor het eerst deze dag kwam Jos me niet voorbij op een heuvel. Voor mij het startsein om de remmen los te gooien en na een laatste groet achteruit naar Jos, stortte ik me vol naar beneden. Ik was er zo van overtuigd dat we Heartbreak Hill gehad hadden en dat we nu enkel nog maar downhill en vlak zouden hoeven te lopen dat ik dacht ruim onder de 3:40 te kunnen gaan finishen. Enigszins verbaasd liep ik al snel weer omhoog. Uuh, wtf, bleek dit Heartbreak Hill te zijn. Nu stelde deze in mijn belevenis niet heel veel voor, tenminste de vorige helling vond ik persoonlijk lastiger. Oké dacht ik, nu hebben we het echt gehad. NOT, de laatste 6 Mile zijn verre van vlak, enkele gemene heuveltjes haalden mijn snelheid eruit. IK lag verder prima op schema om de doelstelling van 3:45 te halen en besloot het hier ook bij te houden. Om kost wat kost onder de 3:40 te duiken, zou ik me helemaal snotje moeten gaan lopen. Waarom zou ik dat doen? Nee, prima zo en ik besloot Boston Strong te finishen door de laatste heuvel voor de finish nog eens aan te zetten. Dat was een heerlijk gevoel, ging nog vele deelnemers voorbij en het besef kwam dat ik de Boston marathon ging finishen.
Eindtijd 3:42:32. Super! Hiermee mijn persoonlijk doel behaald om alle Majors onder de 3:45 te finishen. Niet veel later kreeg ik de mooie medaille van Boston omgehangen (voor mij de mooiste van de Majors, simpelweg door het zeer sterke symbool, de eenhoorn) en niet veel later mocht ik me melden bij Abbott, alwaar de Six Star medaille op me wachtte. Dat ik ze allemaal voor KiKa gelopen heb, maakt me trots en geeft me veel voldoening.
Alle deelnemers hebben de finish gehaald en onder ons ook 5 Six star Finishers. Dit moesten we ’s avonds natuurlijk even goed vieren. Heerlijk gegeten en een welverdiend wijntje gedronken. Tijdens het feestje werd bekend gemaakt dat we met 9 deelnemers het mooie bedrag van bijna 90.000 euro hebben opgehaald voor KiKa, daar waar we het allemaal voor doen.
De avond nog met enkele biertjes afgesloten om de dag erop weer op tijd het bedje uit te gaan.
Na een goed ontbijt, uitgecheckt en samen met roomie Jogchum de Freedom Trail gaan wandelen.
Een mooie route door Boston van 4 km welke leidt langs verschillende bezienswaardigheden van Boston. Altijd fijn om actief te herstellen van een marathon. De kuiten konden het wandelen wel waarderen.
Later in de middag stond de terugreis naar Nederland gepland alwaar we woensdagochtend weer veilig landen.
Boston, je was bijzonder en zeker eentje om nooit meer te vergeten.
Dank aan Hoofdsponsor RT Administratie!