Big 5 Marathon, Entabeni game reserve (Zuid-Afrika), 18 Juni 2022 tijd: 6:30:51

Deze marathon gecombineerd met een zomervakantie.
Samen met Pascalle 11 dagen eerder vertrokken en genoten van het Noordoostelijke deel van Zuid-Afrika.
In onze gehuurde kleine 4×4, veel natuurschoon, wat cultuur en bijzondere mensen mogen ontmoeten. EN, tijdens de diverse game-drives in het Krugerpark en het Hluhluwe-Imfolozipark daadwerkelijk de Big5 mogen spotten. Heel veel (verschillende) dieren gezien en zelfs hele kuddes olifanten en neushoorns om onze auto gehad. Heel bijzonder om gast te mogen zijn in hun natuurlijke habitat.
Ons 2-daags uitstapje naar Eswatini (voormalig Swaziland) was ook bijzonder.

KiKa team

Na deze 11 dagen sloten we aan bij het KiKa team. Als team verbleven we 8 dagen in het Entabeni game reserve. Een reservaat alwaar we nog vele game drives gemaakt hebben en ook nog vele dieren gespot hebben. Hier leefden wel minder dieren, maar toch ook hier weer 4 van de Big5 gespot en zelfs jachtluipaarden. Veel gezelligheid onderling gehad.
Op Zaterdag 18 Juni was het zo ver. De Big5 marathon. Niet zomaar een marathon, nee een adventure marathon met een zwaar parcours (veel zand, los zand en keien) en ruim 1000 hoogtemeters. Nu ben ik wel wat gewend en is bergwandelen een van mijn grootste hobby’s. Vorig jaar de Jungfrau Marathon heb ik als zwaar ervaren, mede door een kuitblessure, weinig gericht kunnen trainen toen. Maar voor deze marathon goed getraind en fit aan de start.

Het was zwaar, heel zwaar!

Mijn verbazing was groot dat ik het na 8km al zwaar en moeilijk kreeg.
8 km, wtf, dan moet ik er nog 34 en een beetje. Hoe dan? Weekje later zou ik ook aan de start staan van mijn 1e halve triatlon. Alles wees erop dat ik fit was. Hmm, toch iets te veel gedaan? Of is het terrein gewoon niet geschikt voor mij? Ik ben niet de lichtste, heb ook nog wat extra kg’s (ik geef Corona altijd maar de schuld hiervan, haha).
Maar goed, ik ben hier met een reden, finishen zal ik.
Ik haalde het beproefde concept van mede KiKa loper en vriend Marc maar uit de kast. Run walk Run moest het worden en zorgen dat ik op tijd de 2 tijdslimieten ging halen.
Na 20 km kwam ik in gesprek mat Ullrike uit Zweden. Ze was blij weer iemand te zien. We raakten aan de praat en we pastne onze snelheid op elkaar aan. Als het niet lekker gaat, heb je steun aan elkaar en lijken de km’s wat sneller te gaan.
Na 26 km breekt “de hel” aan, enkele km’s stijl, heel steil omhoog. Ik weet van mezelf dat ik hier niet door kan blijven stappen en dat ik regelmatig een korte pauze moet inlassen. Ik zei tegen Ullrike dat ze gewoon door moest gaan, ieder zijn race. Omdat er ook 2 tijdslimieten zijn, geen risico’s nemen.
Ik had het zwaar deze steile klim. Regelmatig kleine pauzes moeten pakken. Ullrike kon gewoon door. Vele anderen wandelden ook door, maar “gelukkig” waren er meerderen die het zwaar hadden. We hadden steun aan elkaar.
Eenmaal boven, was deze hel voorbij. Ik hervatte mijn run walk run en zag op 32 km Ullrike weer. Ze zat er doorheen, had het zwaar. Samen besloten om elkaars gezelligheid te gebruiken en zo ook deze marathon te kunnen finishen. We bleken ook nog eens veel gemeenschappelijks te hebben.
Ruim op tijd waren we de beide tijdslimieten gepasseerd, dus finishen gingen we.
Op 41 km kreeg ik opeens kramp, heel veel kramp. Nog nooit gehad, bizar. Met de finish in zicht, verdween dit gelukkig. Onder gejuich en geklap van Pascalle en de overige KiKa deelnemers en KiKa crew, samen met Ullrike de finish gepasseerd.
’s Avonds een gezellig KiKa-feestje gehad en zondags met alle deelnemers van deze door Albatros georganiseerde marathon deze trip gezellig afgesloten.
Weer een marathon gefinisht voor KiKa en met ruim 15.500 euro een hele mooie bijdrage kunnen leveren aan de strijd tegen Kinderkanker.

Marit

En dat is helaas nog steeds heel hard nodig. Tijdens de Londen marathon heb ik mede KiKa deelneemster Paula leren kennen. Paula liep voor haar overleden dochter Marit.
Haar verhaal (https://bit.ly/3RB4hZj) heeft me geraakt. Het heeft me zelfs zodanig geraakt dat ik Paula en haar man gevraagd heb of ik Marit voortaan op al mijn wedstrijd shirts voor KiKa mag meedragen als symbool voor alle kinderen en families die met kinderkanker te maken krijgen.
Dit was de eerste keer dat ik ze meedroeg, samen met mijn recent overleden schoonmoeder.
Tijdens deze marathon heb ik vaak aan ze gedacht. Ze hebben me zeker geholpen deze marathon tot een goed einde te brengen.

Corona

Meteen na de finish en de dagen erna, was ik niet fit. Kramp, pijn op de borst (longen), warm, spierpijn etc. Wat spierpijn nadien is me niet vreemd, maar zo had ik het nog niet meegemaakt. Wat een slijtageslag was deze marathon voor mijn lijf. Met de halve triatlon in het vooruitzicht (8 dagen later) begon ik wel wat twijfels te krijgen.
Het is dat een vriend me wees op een mogelijke corona-besmetting, anders had ik er niet eens aan gedacht om me te testen. Ik heb geen tijd voor corona, ben volledig gevaccineerd en het was toch op zijn retour? Mooi niet dus, bleek gewoon corona te hebben.
Nu viel een en ander wel op zijn plek. Zeer waarschijnlijk had ik het tijdens de marathon ook. Een betere verklaring waarom in na 8 km al moe begon te worden is er voor mij niet. Verder maakt het allemaal niet uit. Did it, done it!
Uiteraard ging mijn 1e halve triatlon niet door. Juni 2023 herkansing.