Amsterdam Marathon 16 oktober 2022, tijd: 4:04:45

Een emotionele roller coaster

Dat was de Amsterdam marathon van zondag 16 Oktober. Een emotionele roller coaster. Een dag waarop een vriend zijn laatste (KiKa) marathon loopt en de strijd aangaat tegen de ziekte waarvoor we lopen en de dag waarop 2 dagen eerder een andere goede vriend zijn strijd helaas verloren heeft.

Gave start

Het was niet makkelijk deze Zondag. Dat een in ons gezin ronddwalend buikvirusje mij zaterdag enigszins parten begon te spelen, hielp ook al niet mee.
Nadat in de ochtend, in het fraaie KiKa kantoor, Marc geheel terecht in het zonnetje werd gezet en ondergetekende als 3e sponsortopper een mooi loopshirt in ontvangst mocht nemen, begaven we ons naar de start in het met historie gevuld Olympisch stadion.
Dit is toch wel een van de mooiste starts (en finishes) die ik heb mogen meemaken in de 14 marathons die ik tot nu toe gelopen heb. Kippenvel momenten.
Het lopen ging afhankelijk best goed, beter dan verwacht eigenlijk. Ik liep harder dan gedacht bij de juiste hartslag.
Redelijk stukkie met 2 voor mij onbekende jongere KiKa deelnemers mee kunnen lopen. Was leuk en gezellig om weer nieuwe deelnemers te leren kennen.
Het eerste en tweede KiKa supporterspunt, alwaar vrouwlief aanwezig was, waren weer lekker enthousiast aan het supporteren. Altijd fijn.

Het werd een strijd

Halverwege keurig op schema voor een 3.45 uur finish (daar waar < 4.00 het streven was).
Echter enkele km’s later steeg mijn hartslag ineens wel heel hard.
Al snel bleek waarom, mijn maag had andere ideeën dan mijn benen, pff. Deze zag ik even niet aankomen, aan de andere kant had ik de afgelopen 24 uur niet voor niets al 8 paracetamols tot me genomen.
Ik hervond mijn kracht en hop doorrrr. Dat ging 6 km goed, totdat ik nogmaals mijn maaginhoud van dichtbij zag.
Vanaf dit punt werd het een strijd. Mijn energie was weg (deze lag langs de kant) en de emoties begonnen mee te spelen. En dat mocht, vond ik.
Heel fijn was het om nog enkele bekenden langs de route te spotten (thanks Sandra, Jan Harm, Jolanda, Trudy, Frank en Ray), deed me goed en ik kon er ook nog even mijn verhaal kwijt.
Run walk run werd het, maar hé we lopen ergens voor, zeker nu, finishen, daar gaat het om en gesteund door Marit, gaat het natuurlijk ook lukken.
Na 4 uur en 4 minuten passeerde ik de finish in het olympisch stadion en liet ik mijn tranen even rijkelijk vloeien. De medaille kreeg ik omgehangen door Demi, ook een KiKa loopster die ik alleen van WhatsApp ken. Leuk haar eens in levende lijve te ontmoeten. En direct na de finish kwam ik KiKa-vriendin Lisanne tegen (dat is vrij uniek, direct na mijn finish, haha).

Charity loper

Dit is veruit de meest emotionele marathon die ik gelopen heb en zal deze never nooit niet vergeten. Ik denk zelfs de marathon waarop mijn transitie van serieuze amateur loper naar serieuze charity loper voltooid is.
Tijden komen niet meer op de eerste plaats, nee, kanker moet de wereld uit. Daar doe ik het voor en hoop er voorlopig mijn steentje nog aan te kunnen bijdragen
Nadien de dag met Marc en wederzijdse vrienden bijzonder, mooi en gezellig kunnen afsluiten
Amsterdam marathon, je was er een om nooit meer te vergeten.
En datzelfde geldt voor jou André, R.I.P. ✨